ΠΕΡΙΕΡΓΑ: 12 Σοκαριστικές Αρχαιολογικές Ανακαλύψεις που άλλαξαν για Πάντα την Ιστορία της Ανθρωπότητας. Ανάμεσά τους και 2 Ελληνικές!

Μέχρι σήμερα, έχουν γίνει πολλές ανεκτίμητες ιστορικές και αρχαιολογικές ανακαλύψεις, που μας επιτρέπουν να αγγίξουμε την ιστορία και να αποκαλύψουμε τα μυστικά των διαφόρων περιόδων της.

Σας παρουσιάζουμε μερικά από τα πιο εκπληκτικά αρχαιολογικά ευρήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Στρατός από τερακότα

Το 1947, ένας αγρότης από την επαρχία Sheehan της Κίνας έσκαψε ένα πηγάδι και ανακάλυψε αυτόν το τεράστιο αρχαιολογικό θησαυρό. Ο στρατός από τερακότα θάφτηκε ακριβώς μπροστά από τον τάφο του μεγάλου αυτοκράτορα Qin Shi Huang, και οι στρατιώτες τοποθετήθηκαν εκεί για να τον φυλάνε στη μετά θάνατον ζωή.

Αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι, παρά το γεγονός ότι ο στρατός ανακαλύφθηκε σχεδόν πριν από 60 χρόνια, ο τάφος του αυτοκράτορα δεν έχει ακόμη βρεθεί.

Χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας

Μια ολόκληρη συλλογή αρχαίων χειρογράφων βρέθηκε σε διάφορα σημεία στη βόρειο-δυτική ακτή της Νεκράς Θάλασσας. Οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι αυτοί οι πάπυροι δημιουργήθηκαν 1.000 χρόνια πριν από το παλαιότερο χειρόγραφο της Παλαιάς Διαθήκης. Επιπλέον, χάρη σε αυτά τα κείμενα, τώρα γνωρίζουμε πώς εξελίχθηκε η ζωή εκείνη την εποχή.

Επιγραφή του Μπεχιστούν

Η επιγραφή ανακαλύφθηκε από τον Άγγλο Robert Sherley το 1598 κατά τη διάρκεια της διπλωματικής αποστολής του στην Περσία. Πρόκειται για ένα πολυ-γλωσσικό κείμενο σκαλισμένο υπό τις διαταγές του Μεγάλου Βασιλιά Δαρείου. Οι επιγραφές στο βράχο μιλούν για τα γεγονότα των 523-521 π.Χ. ετών. Χάρη σε αυτές τις επιγραφές, οι αρχαιολόγοι μπόρεσαν να μελετήσουν τους πιο γνωστούς πολιτισμούς της περιοχής, όπως της Μεσοποταμίας, της Σουμερίας, της Ακκαδικής αυτοκρατορίας, της Περσίας και της Ασσυρίας.

Φαράγγι Olduvai

Το φαράγγι Olduvai κρύβει στο έδαφος του προϊστορικά ευρήματα. Ανακαλύφθηκε από τον Γερμανό εντομολόγο Wilhelm Kattvinkelom το 1911: ο επιστήμονας κυριολεκτικά έπεσε μέσα στο φαράγγι, ενώ κυνηγούσε μια πεταλούδα. Ανακαλύφθηκαν 3 διαφορετικοί τύποι προϊστορικών ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων του Australopithecus, του Homo habilis και του Homo erectus, και λείψανα των εξαφανισμένων αλόγων με τρία δάχτυλα hipparion.

Ο ναός του Angkor Wat

Η πρώτη αναφορά για τεράστια πέτρινα κτίρια χρονολογείται από το 1601. Στη συνέχεια, ο Marcelo Ribandeyro από την Ισπανία έπεσε πάνω στον παράξενο ναό του Angkor Wat στη ζούγκλα της Καμπότζης. Το μυστήριο της προέλευσης του ναού παρέμεινε άλυτο για περισσότερο από 200 χρόνια και ξεχάστηκε.

Ο ναός του Angkor Wat («ναός της πόλης») είναι το πιο εμβληματικό κτίριο στον κόσμο. Είναι μια σύνθετη δομή τριών επιπέδων με πολλές σκάλες και περάσματα και πέντε πύργους. Ο ναός δεν ονομάστηκε άδικα η ψυχή του λαού Χμερ, καθώς ο ναός μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα ότι αποτελεί την καρδιά ενός μεγάλου πολιτισμού.

Τροία

Η αρχαία πόλη του Ιλίου, γνωστή σε όλους μας από τα ποιήματα του Ομήρου και του Βιργιλίου, ανακαλύφθηκε το 1870 από τον Γερμανό αρχαιολόγο Ερρίκο Σλήμαν. Μετά την ανασκαφή της αρχαίας ιστορικής πόλης, χωρίστηκε σε διάφορες χρονολογικές περιόδους και πιστεύεται ότι η ομηρική Τροία έλαβε χώρα το 1900-1300 χρόνια π.Χ.

Μηχανισμός των Αντικυθήρων

Αυτός ο μηχανισμός βρέθηκε σε ένα αρχαίο ναυάγιο το 1901. Χρονολογείται περίπου από το έτος 100 π.Χ. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ο μηχανισμός περιλαμβάνει τουλάχιστον 30 χάλκινα γρανάζια σε μια ξύλινη θήκη, και χρησιμοποιήθηκε για τον υπολογισμό της κίνησης των ουρανίων σωμάτων. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο μηχανισμός χρησιμοποιήθηκε για τον καθορισμό της ημερομηνίας έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων: η συσκευή με ακρίβεια υπολογίζει έναν κύκλο 4 ετών.

Δόντι προϊστορικού ανθρώπου

Στο σπήλαιο Denisova στη Ρωσία βρέθηκε ένα δόντι και ένα οστό δακτύλου ενός προϊστορικού ανθρώπου. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτή η αρχαιολογική ανακάλυψη είναι τουλάχιστον 50 χιλιάδων ετών. Οι επιστήμονες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στο έδαφος των Αλτάι κάποτε ζούσε ένα μέχρι τώρα άγνωστο είδος προϊστορικών ανθρώπων. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν σκούρο δέρμα, σκούρα μάτια και μαλλιά.

Πομπηία

Η Πομπηία ήταν ρωμαϊκή αποικία, η πόλη είχε εμπορικό λιμάνι και ήταν θέρετρο, όπως αποδεικνύεται από τα πολλά αρχοντικά, τους ναούς, τα θέατρα και τα λουτρά. Εκεί έζησαν περίπου 20.000 κάτοικοι. Στις 24 Αυγούστου το 79 π.Χ. μετά από έκρηξη του Βεζούβιου, η πόλη καλύφθηκε πλήρως με τέφρα. Η Πομπηία ανακαλύφθηκε το 1599 από τον Domenico Fontana, αλλά οι ανασκαφές της πόλης άρχισαν μόλις το 1748. Η μελέτη της Πομπηίας επέτρεψε στους αρχαιολόγους να καταλάβουν τη ζωή των Ρωμαίων.

Σπήλαιο Λασκώ

Το σπήλαιο ανακαλύφθηκε από τέσσερις εφήβους στις 12 Σεπτεμβρίου 1940. Ανάμεσα στα βράχια του σπηλαίου υπάρχουν περισσότερα από 2.000 προϊστορικές ζωγραφιές ζώων, ανθρώπων και αφηρημένα σύμβολα. Ανάμεσα στα ζώα υπάρχουν ελάφια, βουβάλια, γάτες, πουλιά, ρινόκεροι και αρκούδες. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι άνθρωποι δεν ζούσαν στο σπήλαιο του Λασκώ, αλλά συχνά το επισκέπτονταν για να ζωγραφίσουν.

Στήλη της Ροζέττας

Η Στήλη της Ροζέττας είναι μια πέτρινη πλάκα από γρανοδιορίτη, που προέρχεται από τον ναό του Πτολεμαίου Ε’ του Επιφανούς. Χρονολογείται στον 2ο αιώνα π.Χ. και φέρει μια εγχάρακτη επιγραφή σε δύο γλώσσες (αιγυπτιακή και ελληνική) και τρία συστήματα γραφής (ιερογλυφικά, δημώδη αιγυπτιακή, ελληνική) Το ελληνικό μέρος της στήλης αρχίζει ως εξής: « Βασιλεύοντος του νέου και παραλαβόντος την βασιλείαν παρά του πατρός… ». Η πλάκα αργότερα μεταφέρθηκε και χρησιμοποιήθηκε ως οικοδομικό υλικό για το κάστρο στο χωριό της Ροζέττας.

Μάτσου Πίτσου

Η δυσπρόσιτη θέση του Μάτσου Πίτσου έκανε πολλούς να πιστέψουν ότι ήταν το τελευταίο καταφύγιο των Ίνκας, στον αγώνα τους εναντίον των Ισπανών. Η πραγματικότητα είναι ότι το Μάτσου Πίτσου χτίστηκε το 1460 και χρησίμευε ως αστρονομικό παρατηρητήριο με αρχείο χρονολόγησης, λατρευτικό κέντρο και ως θερινά ανάκτορα των βασιλέων. Η πόλη ανακαλύφθηκε το 1911, στις 24 Ιουλίου, από τον Αμερικανό ιστορικό και αρχαιολόγο Χίραμ Μπίνγκαμ. Δεδομένου ότι αυτή η πόλη δεν λεηλατήθηκε από τους Ισπανούς όταν κατέκτησαν τους Ίνκας, θεωρείται ως ιδιαίτερα σημαντική πολιτιστική περιοχή για έναν λαό που έπαψε πλέον να υπάρχει.