Κάποτε ένας καθηγητής έβαλε στους μαθητές του μία απλή αλλά πολύ σημαντική άσκηση για να τους διδάξει για τα προνόμια και την κοινωνική κινητικότητα. Αρχικά έδωσε από ένα κομμάτι χαρτί στον καθένα και τους ζήτησε να το τσαλακώσουν.
Μετά, μετακίνησε τον κάδο ανακύκλωσης στη μέση της αίθουσας.
Είπε: “Το παιχνίδι είναι απλό – όλοι μαζί εκπροσωπούμε τον πληθυσμό της χώρας. Και όλοι στην χώρα έχουμε το δικαίωμα να γίνουμε πλούσιοι και να ανέβουμε στην ανώτερη τάξη.”
“Για να το καταφέρουμε αυτό, το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να ρίξουμε το χαρτί που έχουμε στον κάδο, ενώ καθόμαστε στην θέση μας.”
Οι μαθητές στο βάθος αμέσως σηκώθηκαν: “Αυτό είναι άδικο!” Φαινόταν πως οι μπροστινές σειρές είχαν καλύτερες πιθανότητες να τα καταφέρουν.
Έριξαν όλοι με την σειρά και όπως ήταν αναμενόμενο, οι περισσότεροι μαθητές των μπροστινών σειρών τα κατάφεραν (αν και όχι όλοι) και μόνο μερικοί από τις πίσω σειρές τα κατάφεραν.
Έκλεισε λέγοντας: “Όσο πιο κοντά είναι κανείς στον κάδο, τόσο πιο εύκολο είναι να τα καταφέρει. Αυτό ακριβώς είναι το προνόμιο. Παρατηρήσατε όμως πως μόνο όσοι ήταν πολύ πίσω μίλησαν για δικαιοσύνη;”
“Αντιθέτως, όσοι ήταν μπροστά μάλλον δεν είχαν καταλάβει το προνόμιο που τους έχει δωθεί από την γέννησή τους. Το μόνο που βλέπουν είναι η απόσταση που έχουν από τον στόχο τους. “
“Η δουλειά σου – σαν μαθητής που λαμβάνει γνώση – είναι να γνωρίζεις τα προνόμιά σου. Και να χρησιμοποιείς το προνόμιο που λέγεται “μόρφωση” για να καταφέρεις μεγάλα πράγματα, υποστηρίζοντας παράλληλα όλους αυτούς που είναι σε σειρές πίσω από σένα.”
E-Mail: www.enallaktika.gr@gmail.com