Η αποκλιμάκωση των περιοριστικών μέτρων, αποκάλυψε ότι δεν άλλαξαν και πολλά στην χώρα μας. Οι αυτοέπαινοι και τα εγκώμια των Πρωθυπουργικών διαγγελμάτων για τους Έλληνες που :"τον εμπιστεύτηκαν και τους εμπιστεύτηκε", φαίνεται ότι ήταν υπερβολικοί και είχαν σκοπιμότητα.
Η Μύκονος είναι η κορυφή του παγόβουνου, σχεδόν σε όλη την χώρα τα μέτρα δεν τηρούνται.
Αν η μια πλευρά αφορά την νοοτροπία των πολιτών καταναλωτών και την ασφάλειά τους, η άλλη αφορά τις επιλογές των πολιτών επιχειρηματιών.
Οι πολίτες, στο σύνολό τους σχεδόν, πειθάρχησαν στην καραντίνα, κυρίως από τον φόβο του θανάτου που προκαλούσε ο άγνωστος ιός, τα φέρετρα που έβλεπε στις οθόνες των τηλεοράσεων από τις άλλες χώρες, και τα πρόστιμα.
Τα επιδόματα και τα μέτρα υποστήριξης των εργαζομένων και των επιχειρήσεων, που εξήγγειλε η κυβέρνηση, άλλους βόλευαν και άλλους εφησύχαζαν.
Όταν ο κόσμος κατάλαβε ότι τα επιδόματα και οι ενισχύσεις τελειώνουν, και δεν καλύπτουν τα οικονομικά προβλήματα που είχε και αυτά που δημιούργησε η καραντίνα, άρχισε να πανικοβάλλεται.
Ο πανικός είχε κυριεύσει όμως πρώτα την κυβέρνηση, γιαυτό άλλαξε τα χρονοδιαγράμματα ανοίγματος της οικονομίας και κυρίως της εστίασης, των μεταφορών και τους τουρισμού, και ξέχασε τα υγειονομικά πιστοποιητικά που διαφήμιζε ότι θα ζητάει από τους τουρίστες.
Η επιλογή του φόβου, ως βασικού μέσου επιβολής των περιοριστικών μέτρων, μπορεί να έφερε θετικά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης, αποδεικνύεται όμως ότι δεν είχε πρόβλεψη για την συνέχεια.
Μπορεί να έδωσε υψηλή δημοφιλία στην κυβέρνηση, που τροφοδότησε την αλαζονεία της, και άλλοθι για τις απευθείας αναθέσεις έργων και συμβάσεων, όμως τώρα η χώρα βρίσκεται μπροστά σε δύσκολες ημέρες και νέους φόβους.
Τώρα οι φόβοι δεν είναι μόνο υγειονομικοί, είναι και οικονομικοί και κοινωνικοί και η ανασφάλεια ιδιαίτερα των ανθρώπων της ιδιωτικής οικονομίας, εργαζομένων και επαγγελματιών, μεγαλώνει.
Τώρα η κυβέρνηση πρέπει να πείσει τον κόσμο, ότι και τα μέτρα πρέπει να εφαρμοστούν και ότι θα υποστεί μεγάλη οικονομική και κοινωνική ζημιά.
Φυσικά ούτε μπορεί να το κάνει ούτε και θέλει, γιατί θα έχει μεγάλο πολιτικό κόστος.
Όμως από την άλλη και οι επιχειρηματίες πρέπει να καταλάβουν ότι, οι δικές τους επαγγελματικές επιλογές δεν μπορούν να αγνοούν την υγεία των πελατών τους, ούτε φυσικά τα συμπιεσμένα εισοδήματά τους.
Καλούν τους ξένους και τους Έλληνες στα ξενοδοχεία τους και τα μαγαζιά τους, σχεδόν κανένας όμως μέχρι τώρα δεν φαίνεται να μειώνει τις τιμές.
Και οι μεν ξένοι που θα αποφασίσουν να έρθουν θα βρουν φτηνά πακέτα από τους tour operator, οι Έλληνες όμως πως θα κάνουν διακοπές;
Θα περιμένουν όλοι τα 30 εκατομμύρια ευρώ του κοινωνικού τουρισμού;