Το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, ακόμα και μετά την τουρκολιβυκή συμφωνία, διστάζει να ανακηρύξει ΑΟΖ και να καταθέσει τις συντεταγμένες ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, όπως τις θεωρεί, στον ΟΗΕ. Ταυτόχρονα διστάζει με μια ανεξήγητη φοβία να οριοθετήσει ΑΟΖ με την Κύπρο που είναι πρόθυμη προς τούτο. Μέχρι τώρα υπήρχε η δικαιολογία ότι η χώρα μας περιμένει να τελεσφορήσουν οι διαπραγματεύσεις με την Αίγυπτο, ώστε να κατατεθεί η οριοθέτηση ΑΟΖ με κοινή συμφωνία των δύο χωρών και να ακολουθήσει η οριοθέτηση με την Κύπρο.
Εν τούτοις μετά τις 18 Μαρτίου, όταν η Τουρκία κατέθεσε στον ΟΗΕ τις συντεταγμένες της παράνομης ΑΟΖ που κατασκεύασε με την Λιβύη του Σάρατζ, ο χρόνος τρέχει εις βάρος της Ελλάδας με πολλαπλάσια ταχύτητα και δεν υπάρχουν περιθώρια αναμονής. Η Τουρκία έχει δηλώσει καθαρά ότι θα κάνει σεισμικές έρευνες και εν τέλει γεωτρήσεις στην παράνομη αυτή ΑΟΖ, που δεν σέβεται την ελληνική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, οψέποτε ανακηρυχθούν. Υποτίθεται ότι η Ελλάδα θα υπερασπιστεί την δική της υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.
- Όμως το Πολεμικό Ναυτικό (ΠΝ) σε ποια όρια θα υπερασπιστεί την ελληνική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ;
- Ποιες είναι οι συντεταγμένες των ορίων αυτών στους χάρτες, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, ώστε να ξέρουν τι θα υπερασπισθούν οι κυβερνήτες των πλοίων και τα κέντρα επιχειρήσεων του ΠΝ;
- Ποια είναι τα όρια που θα κληθούν να υποστηρίξουν οι Έλληνες διπλωμάτες και νομικοί στο διεθνές στερέωμα;
- Γιατί να μην έχουν και το νομικό επιχείρημα των κατατεθειμένων συντεταγμένων στον ΟΗΕ;
- Γιατί η Ελλάδα δεν εκδηλώνει καθαρά την δική της αλήθεια;
Την κατάθεση συντεταγμένων υποστηρίζει η αφρόκρεμα των καθηγητών, νομικών, πρέσβεων και αναλυτών της χώρας. Διότι αν η Τουρκία πραγματοποιήσει, ως συνήθως, τους σχεδιασμούς της, η χώρα μας ίσως έλθει σε μια σύγκρουση, χωρίς να έχει προετοιμάσει επαρκώς τους διεθνείς δρώντες, τους δικούς της υπερασπιστές και τον ελληνικό λαό.
Είναι δυνατόν να βασιζόμαστε στις ατέρμονές καθυστερήσεις της Αιγύπτου να συμφωνήσει για την ΑΟΖ; Στο εξής είναι ανεξήγητη αφέλεια να περιμένουμε μήπως γίνει ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία. Άλλωστε η Ελλάδα μπορεί να αλλάξει τις τυχόν κατατεθειμένες συντεταγμένες στον ΟΗΕ, αν κάποτε συμφωνήσει με την Αίγυπτο διαφορετικές.
Προάγγελοι υποχωρήσεων;
Η μόνη λοιπόν δικαιολογία, που διαφαίνεται για την αρνητική στάσης της Ελλάδας να καταθέσει τα όρια της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ της στον ΟΗΕ, είναι ότι επιθυμεί να είναι ελαστικά, ίσως και κάτω από την πίεση ξένων παραγόντων. Δηλαδή ίσως κρατά τα όρια αδήλωτα, ώστε, αν υποχωρήσει, να κρυφτεί πίσω από εύσχημες δικαιολογίες. Πιθανότατα δε θα παρουσιάσει την όποια υποχώρηση ως «επιτυχία» που προάγει την ειρήνη και την «φιλία» των δύο χωρών.
Η ανησυχία για τα ελληνοτουρκικά εντείνεται και λόγω της έξαρσης της υποχωρητικής αρθρογραφίας στην Ελλάδα. Σχετικά πρόσφατα μέσα σε τέσσερεις ημέρες δημοσιεύτηκαν τρία άρθρα που ευνοούν υποχωρήσεις της Ελλάδος στο Αιγαίο έναντι της Τουρκίας. Είναι συμπτωματικό ότι δημοσιεύθηκαν σε ΜΜΕ που ανήκουν στο ίδιο συγκρότημα, ιδιοκτησίας φιλικής προς το κυβερνόν κόμμα; Τα δύο από αυτά στα «Νέα» και το άλλο στο in.gr.
Μήπως τέτοια άρθρα προλειαίνουν το έδαφος για κυοφορούμενες παραχωρήσεις προς την Τουρκία; Ιδιαίτερα όταν ένας τουλάχιστον από τους αρθρογράφους συμμετείχε στη μυστική σύσκεψη του πρωθυπουργού με το ΕΛΙΑΜΕΠ για τα ελληνοτουρκικά τον Ιανουάριο;
Άρθρα σαν αυτά που κατά καιρούς δημοσιεύονται, δεν έχουν τεκμηρίωση με βάση την επιστήμη των Διεθνών Σχέσεων ή του Διεθνούς Δικαίου. Όμως δημιουργούν στον αδαή την απατηλή εντύπωση ή ότι η Ελλάδα ευρίσκεται εν αδίκω έναντι της Τουρκίας ή/και ότι αν υποχωρήσει θα επικρατήσει η πολυπόθητη ειρήνη και όλα θα έχουν ένα ευτυχές τέλος. Πόσο ανεξήγητο φαίνεται που έλληνες συγγραφείς τέτοιων άρθρων δεν χρησιμοποιούν τη ευρηματικότητα τους για να ενισχύσουν τις ελληνικές θέσεις, αλλά το αντίθετο;
Επίσης οφείλουμε να υπολογίσουμε, ότι στις διαπραγματεύσεις με την Αίγυπτο, εμπόδιο ίσως βάζουν κρυφοί Αδελφοί Μουσουλμάνοι, προς όφελος του αδελφού Ερντογάν. Ίσως όμως και κάποιοι άλλοι που έχουν ανεξήγητες, εκ πρώτης όψεως, αντιστάσεις.
Η Τουρκία δωροδοκεί αφειδώς
Πως όμως να εξηγήσουμε κάποια από τα φαινομενικώς ανεξήγητα; Είναι γνωστό ότι η Τουρκία διαθέτει τεράστια ποσά προς εξαγορά ανθρώπων που έχουν κατάλληλες θέσεις. Πρόσφατα, σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του πρώην αρχηγού της CIA Τζέιμς Γούλσι, και σημαντικών ΜΜΕ των ΗΠΑ ο πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου Μάικλ Φλιν, θα πληρωνόταν 15 εκατομμύρια δολάρια για τις «καλές» υπηρεσίες που πρόσφερε στην Τουρκία.
Επίσης προ ετών είχε ξεσπάσει σοβαρότατο σκάνδαλο τουρκικής κατασκοπίας που αποκάλυψε η Σίμπελ Έντμοντς, με πλήθος δωροδοκούμενων από την Τουρκία αμερικανών. Κορυφαίος δωροδοκούμενος ήταν το τρίτο ανώτατο στέλεχος στο Υπουργείο Εξωτερικών! Τελευταίως ο πρέσβυς Μιχάλης Σπινέλης δήλωσε ότι έχει γνώση πως η Τουρκία ενίσχυε τραπεζικούς λογαριασμούς ιθυνόντων της Αλβανίας.
Για να πετύχει την μεγάλη της επιρροή στο διεθνές σύστημα η Τουρκία δαπανά κολοσσιαία ποσά του ΥΠΕΞ και άλλων υπηρεσιών που διαθέτουν αφθονία χρήματος. Πχ η Τουρκική Υπηρεσία Πληροφοριών ΜΙΤ το 2019 είχε προϋπολογισμό 346.000.000 ευρώ. Πέραν αυτών μπορεί να αντλήσει και κονδύλια από το Υπουργείο Αμύνης και από το Προεδρικό Γραφείο. Αντιστοίχως η δική μας ΕΥΠ το 2019 είχε προϋπολογισμό μόνον 39.750.000, ενώ για το 2020 έχει 39.500.000 ευρώ!
Οφείλει λοιπόν η ηγεσία του ΥΠΕΞ να είναι καχύποπτη, να μην «πηγαίνει με το σταυρό στο χέρι» και να λαμβάνει υπ’ όψη τις σοβαρές πιθανότητες δωροδοκίας προς όλες τις κατευθύνσεις. Επίσης προκειμένου να καταθέσει συντεταγμένες, να μην αναμένει το νεύμα ξένων παραγόντων, ούτε την συμφωνία με την Αίγυπτο. Διότι με αυτόν τον πακτωλό χρημάτων που διαθέτει η Τουρκία μπορεί να εξαγοράζει δεξαμενές σκέψης, ιδρύματα, πολιτικούς, πρέσβεις, αρθρογράφους, διαπραγματευτές κλπ.
Όμως οι δωροδοκούμενοι τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό δεν είναι εύκολο να συλληφθούν από τα ίχνη του χρήματος, αλλά από τα αποτυπώματα των, άλλως ανεξήγητων, πράξεών τους. Άλλωστε το ανεξήγητο είναι συχνά ύποπτο….