Οι περισσότεροι γονείς που μεγαλώνουν κορίτσια ως επί το πλείστον παίζουν με Barbie και πλαστελίνες. Το παιχνίδι των αγοριών, όμως, δεν είναι πραγματικό παιχνίδι αν δεν περιλαμβάνει λάσπη, δάκρυα και ιδρώτα. Διασκέδαση για το αγόρι σημαίνει μάχη μέχρι τελικής πτώσης και εξολόθρευση όταν κάτι βρεθεί στον δρόμο του.
Σε αντίθεση με τα κορίτσια που είναι σχεδόν πάντα πρόθυμα να συζητούν και να εκδηλώνουν τα συναισθήματά τους, όταν ζητήσετε από ένα αγόρι να καθίσει για να μιλήσετε, το πιθανότερο είναι ότι θα «λουφάξει» και θα κλείσει σαν στρείδι. Αν θέλετε να κάνετε ένα αγόρι να ανοιχτεί, ο μόνος τρόπος είναι να ξεκινήσετε να κάνετε κάτι μαζί, π.χ. να πάτε για σουτάκια σε μία μπασκέτα ή να παίξετε ένα παιχνίδι με κάρτες. Το ίδιο αγόρι που πριν δεν άνοιγε το στόμα του, ξαφνικά θα μεταμορφωθεί στον πιο ομιλητικό άνθρωπο του κόσμου.
Ακριβώς επειδή δυσκολεύονται με τα λόγια, τα αγόρια μπορεί εύκολα να ξεσπάσουν σε κλάματα όταν είναι αναστατωμένα και καθυστερούν περισσότερο από τα κορίτσια να ηρεμήσουν. Επίσης, σύμφωνα με τους ψυχολόγους, στρεσάρονται πιο εύκολα και είναι γενικώς πιο ευαίσθητα, τόσο συναισθηματικά όσο και σε θέματα υγείας. Βέβαια, παίζει ρόλο και το γεγονός ότι πολλοί γονείς δεν αφήνουν τα αγόρια να εκδηλώσουν τα συναισθήματά τους σωστά –π.χ. όταν ένα αγόρι πέφτει και χτυπά του λένε «έλα σήκω, δεν έχεις τίποτα», ενώ όταν πέφτει ένα κορίτσι δείχνουν περισσότερη τρυφερότητα και συμπαράσταση.
Ανεξαρτήτως κουλτούρας και πολιτισμού, τα αγόρια έχουν την τάση να παλεύουν περισσότερο, να προσποιούνται ότι πολεμούν και να βρίσκονται σε διαρκή κίνηση. Από τη στιγμή που θα αρχίσουν να περπατάνε, δεν σταματούν να τρέχουν ανεξέλεγκτα, να σκαρφαλώνουν, να χοροπηδούν και να επιδίδονται σε κάθε απίθανη και επικίνδυνη δραστηριότητα. Τα αγόρια είναι φτιαγμένα για έντονη σωματική άσκηση και το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να τα ενθαρρύνετε, προσφέροντάς τους ανοιχτούς και ασφαλείς χώρους για να εκτονώνονται. Το έχουν πραγματικά ανάγκη.
Όλα τα παιδιά χρειάζονται κάθισμα αυτοκινήτου και όλα πρέπει να ζουν σε ένα υγιές περιβάλλον. Όσοι έχουν αγόρια, όμως, έχουν έναν λόγο παραπάνω για να κάνουν στοκ σε γάζες, τσιρότα, αντισηπτικά, αλοιφές για χτυπήματα κ.ο.κ.
Γιατί όταν ένα αγόρι πεινάει, δεν το λέει απλά, όπως συνηθίζουν τα κορίτσια. Μουγκρίζει, χτυπιέται, δεν βλέπει μπροστά του και πρέπει να φάει άμεσα για να μην μεταμορφωθεί στον Χαλκ.
Μια μαμά μπορεί εύκολα να συζητήσει για την σχέση της Barbie με τον Ken και για τη Μικρή Γιατρό που πρόσφατα απέκτησε τρίτο αδερφάκι και πώς νιώθει γι’αυτό –με ένα κορίτσι. Για να συζητήσετε κάτι αντίστοιχο με τον γιο σας, όμως, άρα για να έρθετε πιο κοντά, οφείλετε να κάνετε εντατικά μαθήματα στα Star Wars και να γνωρίσετε έναν προς ένα τους Εκδικητές (ζητήστε τη βοήθεια του μπαμπά). Θα πρέπει, επίσης, με όση ενσυναίσθηση σας περισσεύει, να του εξηγήσετε ότι οι δεινόσαυροι δεν θα επιστρέψουν ποτέ στη γη (ναι, λυπάστε και εσείς πραγματικά).
Από καμία άποψη. Καταρχάς τα αγόρια μισούν το να πλένονται –είναι κάτι σαν τιμωρία γι’αυτά, ακόμα κι αν χρειάζεται απλά να πλύνουν τα χέρια τους. Γι’αυτό και ο μόνος τρόπος να αποδεχτούν το μπάνιο είναι κάνοντάς το άνω-κάτω, πετώντας νερά έξω και καταναλώνοντας τεράστιες ποσότητες αφρόλουτρου, χωρίς όμως πραγματικά να το χρησιμοποιούν σε κάθε σημείο του σώματός τους. Όσο για τη λεκάνη… αυτή κι αν είναι μία πονεμένη ιστορία. Κάθε φορά που θα την χρησιμοποιούν κάτι δεν θα πάει καλά: Είτε θα έχουν στοχεύσει το καλαθάκι για τα χαρτιά, είτε δεν θα έχουν κατεβάσει το κάθισμα, είτε δεν θα έχουν τραβήξει καζανάκι, είτε το χαρτί που θα έχουν χρησιμοποιήσει θα βρίσκεται στο πάτωμα, είτε όλα αυτά μαζί. Πραγματικά, ένα από τα πιο εξαντλητικά πράγματα στο να μεγαλώνεις αγόρι είναι ότι πρέπει συνέχεια να καθαρίζεις το μπάνιο.
Και αυτό το διαπιστώνει κανείς εύκολα, κρίνοντας από την αντίδρασή τους όταν τους λες να γδυθούν ώστε να κάνουν μπάνιο. Πετούν τα ρούχα τους στον αέρα σε δευτερόλεπτα και τρέχουν τσίτσιδα σε όλο το σπίτι ουρλιάζοντας. Γενικότερα, από τη στιγμή που ένα αγόρι είναι σε θέση να γδυθεί μόνο του, θα το κάνει ανά πάσα ώρα και στιγμή, είτε του το ζητήσετε είτε όχι.
Οι γονείς που μεγαλώνουν αγόρια οφείλουν να αποδεχτούν την εμμονή τους με το μόριό τους. Το πιάνουν με κάθε ευκαιρία, ήδη από την βρεφική ηλικία. Το τραβάνε, το τεντώνουν, το κουνάνε ανά πάσα ώρα και στιγμή, όπου κι αν βρεθούν, είτε κάνουν μπάνιο, είτε βλέπουν τηλεόραση και δεν υπάρχει τίποτα που μπορείτε να κάνετε για να τα σταματήσετε. Μην ανησυχείτε –δεν θα περάσει. Απλά θα έρθει η στιγμή που εσείς δεν θα το προσέχετε πια.
Σε αντίθεση με τα κορίτσια που παραμένουν σχεδόν πάντα «κοντά» με τη μαμά τους, για τα αγόρια έρχεται κάποια στιγμή, εκεί γύρω στα 12, που μοιάζει σαν κάθε δεσμός με τους γονείς (και δη με τη μαμά) να κόβεται με μαχαίρι. Ο μοναδικός τρόπος για να μην πονέσετε αβάσταχτα από αυτή την αναπόφευκτη εξέλιξη είναι να έχετε φροντίσει τα προηγούμενα χρόνια, όσο έχετε ακόμα την αμέριστη προσοχή του γιου σας, να έχετε χτίσει μια αρκετά ισχυρή σχέση που θα επιβιώσει στα χρόνια της εφηβείας. Παράλληλα, πρέπει να έχετε χτίσει καλές συνήθειες στον γιο σας, από αυτές που συνήθως θεωρούνται αυτονόητες στα κορίτσια. Τα αγόρια, λοιπόν, είναι εξίσου ικανά να διπλώσουν και να τακτοποιήσουν τα ρούχα τους, να βγάλουν τα πιάτα από το πλυντήριο πιάτων, να σκουπίσουν και να μαζέψουν το τραπέζι. Μην ξεχνάτε, όπως πολλές φορές έχουμε πει, ότι μεγαλώνετε και έναν μελλοντικό σύντροφο.
Καθώς από τη φύση τους βρίσκονται μονίμως σε κίνηση, είναι διαρκώς απασχολημένα με κάτι και βουτούν από το ένα παιχνίδι στο άλλο, όταν τελικά θα τρέξουν κατά πάνω σας και θα σας αγκαλιάσουν… αυτό σημαίνει πραγματικά πολλά! Απολαύστε, λοιπόν, τα ελάχιστα αυτά δευτερόλεπτα, ακόμα κι αν περιλαμβάνουν τσιμπήματα και τράβηγμα μαλλιών, γιατί πολύ γρήγορα ο ενθουσιασμός τους θα τα παρασύρει σε μία νέα περιπέτεια!
E-Mail: www.enallaktika.gr@gmail.com