Καλοκαιρινές διακοπές με μικρά παιδιά σε 10 βήματα

Δεν έχεις καταλάβει πόσο αλλάζει πραγματικά η ζωή μετά τα παιδιά, αν δεν έχεις πάει ακόμα για πρώτη φορά διακοπές μαζί τους. Δεν έχεις συνειδητοποιήσει, ότι ο βαθύς και ξεκούραστος ύπνος είναι μια κατάσταση που θα πρέπει να ξεχάσεις για πολύ, πάρα πολύ καιρό, και ότι το πρόγραμμα είναι κάτι που θα σε ακολουθεί ακόμα και όταν έξω έχει 42 βαθμούς και το μόνο που αποζητάς είναι μια βουτιά και ένα παγωμένο αναψυκτικό. Δεν ξέρεις, αν δεν το έχεις ζήσει, τι σημαίνει…

Να ξυπνάς στις 8.00 και να νιώθεις ευλογία που δεν ξύπνησες στις 7.00, που είναι η συνηθισμένη τους ώρα αφύπνισης.

Να ετοιμάζεις πρωινό για όλους, να αλλάζεις και να ταΐζεις το μωρό (αν έχεις) και να ξεκινάς την καταμέτρηση όλων αυτών που έχεις να κάνεις –μακάριοι οι έχοντες την δυνατότητα να κάνουν διακοπές σε ξενοδοχείο ή έστω studios. Όσοι από εσάς έχετε εξοχικό ξέρετε πολύ καλά, ότι οι δουλειές που έχετε να κάνετε δεν διαφέρουν σε τίποτα από αυτές που κάνετε έτσι κι αλλιώς στο σπίτι.

Να ΜΗΝ πηγαίνεις για μπάνιο στη θάλασσα, γιατί όταν πια έχει έρθει αυτή η ώρα, εσύ έχεις μόλις τελειώσει το μαγείρεμα και είναι ώρα να δώσεις στο μωρό το φρούτο.

Να ΜΗΝ πηγαίνεις για μπάνιο, ούτε μετά το φρούτο γιατί το μωρό έχει μόλις αποκοιμηθεί, άρα είναι μοναδική ευκαιρία να πιείς τον πρώτο καφέ της ημέρας και να ξεβάψεις τα νύχια σου, τα οποία -πραγματικά αναρωτιέσαι- τι σκεφτόσουν όταν τα έβαφες και γιατί τσιγκουνεύτηκες να κάνεις σελάκ.

Να πηγαίνεις τελικά στην θάλασσα ακριβώς την ώρα που ΔΕΝ πρέπει -σύμφωνα με τους γιατρούς- να πας και να πνίγεις τις ενοχές σου σε τόνους παιδικού αντηλιακού με δείκτη προστασίας 50, μέχρι εκεί που φτάνει το χέρι σου, με αποτέλεσμα από τους ώμους και κάτω να είσαι κατακαμένη.

Να ΜΗΝ φωνάζεις συνέχεια στο παιδί να βάλει καπέλο και μπρατσάκια, απλά και μόνο γιατί δεν έχεις πια το κουράγιο. Και γιατί επιτέλους βρήκε παρέα. Και γιατί βρήκες κι εσύ ευκαιρία να μιλήσεις με έναν ενήλικα, τη μαμά της «παρέας», και να συζητήσεις -για τι άλλο;- για τα παιδιά σας. Για το άθλιο εκπαιδευτικό σύστημα και το τι προσφέρουν τελικά τα ολοήμερα σχολεία.

Μετά το μεσημεριανό φαγητό να κάνεις προσευχές και δεήσεις να κλείσουν τα παιδιά τα μάτια τους -ή έστω το στόμα τους!- για μισή ώρα. Οι προσευχές σου να «πιάνουν» μόλις για 15 λεπτά (εσένα να σε έχει μόλις πάρει ο ύπνος) και να ξυπνάς με τέτοιο πονοκέφαλο που μόνο 15 δόσεις παγωμένου καφέ μπορούν να γιατρέψουν.

Η ώρα του απογευματινού μπάνιου είναι ίσως η μόνη στιγμή της ημέρας που πραγματικά θυμίζει κάτι σε διακοπές –θυμάσαι, αυτές τις παλιές που καθόσουν μέχρι το ηλιοβασίλεμα στην παραλία με την παρέα πίνοντας μπύρες; Ε, αυτό. Χωρίς τις μπύρες. Ίσως με έναν τρίτο καφέ που ύστερα από χίλια παρακάλια, σου έφερε ο άντρας σου.

Να απολαμβάνεις μια βραδινή οικογενειακή βόλτα στην ακροθαλασσιά και στα μισοάδεια ακόμα μπαράκια που αρχίζουν να γεμίζουν την ώρα που επιστρέφετε στο αυτοκίνητο (γιατί ο κόσμος το καλοκαίρι δεν βγαίνει πριν τις 9), ενώ εσύ γκρινιάζεις στο μεγάλο σου παιδί που λέρωσε τα ρούχα του με παγωτό σοκολάτα, το μωρό κλαίει υστερικά στο καρότσι και μια παρέα με πανέμορφους, ηλιοκαμένους 25άρηδες περνά από δίπλα σου κοιτάζοντάς σε με… θαυμασμό;! Και μέχρι να ρουφήξεις την κοιλιά σου και να ισιώσεις τα μαλλιά σου συνειδητοποιείς, ότι αυτό που πραγματικά κοιτάζουν είναι την πανάκριβη go-pro κάμερα του άντρα σου, την οποία πλέον αντιμετωπίζει σχεδόν ως ερωμένη. Και κάπου εκεί παύεις να απολαμβάνεις πια την βραδινή οικογενειακή σας βόλτα.

Και ΝΑΙ! ΝΑΙ! Η ώρα είναι πλέον 11.00, μωρά και παιδιά είναι επιτέλους στα κρεβάτια τους και η βραδιά για εσένα και τον άντρα σου τώρα αρχίζει… Εμφανίζεις τις οικογενειακές συσκευασίες παγωτού από την κατάψυξη, χαμηλώνεις τα φώτα και… στην τρίτη μπουκιά έχεις ήδη παραδώσει πνεύμα. Το έκαψες πάλι απόψε!