Έχω σχέση με παντρεμένο. Η γυναίκα του, μου τον στέλνει ντυμένο, πλυμένο ταϊσμένο κι εγώ περνώ καλά!

Με αφορμή το άρθρο «Έμπλεξες με παντρεμένο; Καλή τύχη!»  θέλω να πω ότι διαφωνώ σε τόσα πολλά, καθώς είμαι μια μόνη μάνα και έχω σχέση πάνω από 2 χρόνια με παντρεμένο…. Με αυτά τα δεδομένα θα σχολιάσω αυτό το άρθρο από προσωπικής πλευράς…. λοιπόν…

Πρώτον:δεν έμπλεξα με παντρεμένο επειδή έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση,περνάω καλά, παίρνω τα δωράκια μου, πάω τις βόλτες μου, τα ταβερνάκια μου,δεν υπάρχουν απαιτήσεις και άγχη για το μέλλον.

Δεύτερον: δεν είναι όντως κελεπούρι, και φυσικά δεν θα ήθελα με τίποτα να έχω οικογένεια μαζί του, είναι ανάξιος εμπιστοσύνης. Πέρνω τα καλύτερα του και μετά τον στέλνω σπιτι του. Δεν έχω καμιά διάθεση να τον χωρίσω από την γυναίκα του δηλαδή.

Τρίτον: Το σεξ που κάνουμε πάνω στην απόγνωση του είναι υπέροχο…. σπάνια βρήσκεις τέτοια χημεία στο κρεβάτι.

Τέταρτον: έχω ήδη ένα παιδάκι, δεν θα κάνω άλλο γιατι έχω περάσει ήδη τα 40,οπότε δεν με ενδιαφέρει η «αποκατάσταση» μου.

Πέμπτον:είμαι σίγουρη ότι γυρνάει ανανεωμένος στη γυναίκα του μετά απο ένα ραντεβού… εκείνη τον βλέπει χαρούμενο….φρικάρει….και γίνετε ένας μικρός χαμός….

Έκτον:με το σταγονόμετρο τα πέρνει η γυναίκα του, που είναι σπάνιο να ακούσει μια καλή κουβέντα, αλλά την έχει με την Παναγία της για πρωινό και τον Χριστό της για βραδινό…τώρα εάν ενδιάμεσα υπάρχουν και οι ήρεμες στιγμές δεν νομίζω ότι είναι αρκετές και αξίζουν. Αντιθέτως άμα πάρω π.χ. κάνα κιλό ενθουσιάζετε, μου λέει τι όμορφη που είμαι, και πόσο σεξουαλίκη δείχνω με αυτό το κιλό….και καταλήγουμε με ένα τρελό σεξ… μου τον στέλνει λοιπόν…πλυμένο,ντυμένο,ταισμένο,σιδερωμένο, μου δίνει ότι καλύτερο μπορεί να δώσει σε αυτήν την μια ώρα συνάντησης μας και μετά εγώ χωρίς άγος και περαιττέρω υποχρεώσεις γυριζω σπίτι μου όπου κοιτάω να μεγαλώσω το παιδάκι μου.

Έβδομον και τελευταίο: Και θα γίνω πιό ωμή (όπως λες και εσύ), φυσικά και δεν θα ήθελα να είμαι στην θέση της γυναίκας του. Να ΄χω κάνει τα όνειρα μου, τα οποία να έχουν πέσει στο κενό, να τον έχω ερωτευτει, να του έχω δώσει τη ζωή μου, να έχω μεγαλώσει τα παιδιά του και να μην έχω ακούσει ποτε ένα ευχαριστώ παρά μόνο να ακούω ότι τίποτε δεν κάνω καλά, να μου λέει «πως έγινες έτσι;πάχυνες,γέρασες» και να μου γυρίζει τον κ@λο του το βράδυ. Να με παρατάει για ώρες, να λείπει όλο το βράδυ από το σπίτι και να πρέπει να επισκέφτομαι τον ψυχίατρο για να μου γράφει Ζαναξ ώστε να μπορώ να κοιμηθώ. ΑΛΛΑ ο καθένας στην ζωή του κάνει τις επιλογές του….

Εάν θέλεις να έχεις την ασφάλεια ενός άντρα,εάν δλδ έχεις καβαντζωθεί κάτω από έναν άντρα, αυτά είναι αναμενόμενα… λυπάμαι πραγμάτικά τις γυναίκες που λένε «ότι όλοι οι άντρες μπορεί να σε κερατώσουν αλλά ο δικός μου ποτέ δεν θα το έκανε». Τις αφήνω να ζήσουν το παραμύθι τους για όσο ακόμα μένουν κρυφά τα πράγματα…. Τις λυπάμαι πραγματικά όταν βγάζουν βόλτα κορδομένες τον σύζηγο και εν αγνοία τους περνάνε δίπλα από την γκόμενα….

Ευτυχώς που τα τελευταία χρόνια έχουμε ξυπνήσει λίγο και οι γυναίκες και κοιτάμε και εμείς να περνάμε καλά…. οπότε κορίτσια…. δεχτείτε ότι έτσι είναι πλασμένη αυτή η κοινωνία και ακολουθήστε τον δρόμο που θέλετε….