Πόσα Αξίζεις; Μια Σύντομη Παραβολή για την Αυτοπεποίθηση

Μια φορά, ένας νέος επισκέφτηκε έναν σοφό άντρα, λέγοντάς του:

’Ήρθα να ζητήσω τη συμβουλή σου, βασανίζομαι από αισθήματα αναξιότητας και δεν επιθυμώ να ζήσω άλλο. Όλοι μου λένε ότι είμαι αποτυχημένος και ανόητος. Σε εκλιπαρώ Δάσκαλε, βοήθησέ με!’

Ο σοφός κοίταξε τον νέο και του απάντησε βιαστικά: ’Συγχώρεσέ με, είμαι πολύ απασχολημένος τώρα και δε μπορώ να σε βοηθήσω. Υπάρχει ένα επείγον ζήτημα που πρέπει να παρευρεθώ…, ’ — και για μια στιγμή σταμάτησε, και πρόσθεσε: ’Αλλά αν συμφωνήσεις να με βοηθήσεις, ευχαρίστως θα σου ανταποδώσω τη χάρη.’

’Φυσικά Δάσκαλε!’ απάντησε ο νέος, αλλά για μία ακόμα φορά πρόσεξε ότι το πρόβλημά του πέρασε ως ασήμαντο. ’Ωραία’, απάντησε ο σοφός, και έβγαλε από το δάχτυλό του ένα μικρό δαχτυλίδι με ένα όμορφο πολύτιμο λίθο .

’Πάρε το άλογό μου και πήγαινε στην αγορά! Πρέπει επειγόντως να πουλήσω αυτό το δαχτυλίδι για να πληρώσω ένα χρέος. Προσπάθησε να πάρεις μια αξιοπρεπή τιμή γι” αυτό, και μη συμβιβαστείς για τίποτα λιγότερο από ένα χρυσό νόμισμα! Πήγαινε τώρα, και κάνε όσο πιο γρήγορα μπορείς!’

Ο νέος πήρε το δαχτυλίδι και κάλπασε με το άλογο. Όταν έφτασε στην αγορά, το έδειξε σε διάφορους εμπόρους, που αρχικά το εξέτασαν με μεγάλη προσοχή. Αλλά μόλις άκουσαν ότι ήθελε αντάλλαγμα χρυσό, έχαναν κάθε ενδιαφέρον. Κάποιοι έμποροι γέλασαν στον νεαρό, ενώ άλλοι του γύρισαν την πλάτη. Μόνο ένας ηλικιωμένος έμπορος είχε την αξιοπρέπεια να του εξηγήσει ότι ένα χρυσό νόμισμα ήταν πολύ υψηλή τιμή για ένα τέτοιο δαχτυλίδι, και το πιο πιθανό είναι ότι θα έπαιρνε χάλκινο νόμισμα, ή στην καλύτερη ασημένιο.

Όταν άκουσε αυτά τα λόγια, ο νέος αναστατώθηκε, καθώς θυμήθηκε τα λόγια του σοφού να μη δεχτεί λιγότερα από χρυσό. Έχοντας ήδη περάσει από όλους τους εμπόρους, έφυγε με το άλογό του. Νιώθοντας απογοητευμένος από την αποτυχία του, επέστρεψε να δει τον σοφό.

’Δάσκαλε, δεν κατάφερα να φέρω εις πέρας το αίτημά σου’, του είπε. ’Στη καλύτερη θα έπαιρνα μερικά ασημένια νομίσματα, αλλά μου είπες να μη συμφωνήσω για τίποτα λιγότερο από χρυσό! Αλλά μου είπαν ότι το δαχτυλίδι δεν αξίζει τόσο. ’

’Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό σημείο, αγόρι μου!’ απάντησε ο σοφός “Πριν προσπαθήσεις να πωλήσεις ένα δαχτυλίδι, θα ήταν καλή ιδέα να εκτιμήσεις πόσο πολύτιμο είναι πραγματικά! Και ποιος είναι πιο κατάλληλος από έναν κοσμηματοπώλη; Τρέχα σ” αυτόν και μάθε την τιμή του. Μόνο μη το πωλήσεις σε εκείνον, όσα και να σου προσφέρει! Αντίθετα, γύρνα πίσω σε μένα αμέσως. ’

Ο νέος για άλλη μια φορά κάλπασε με το άλογο και πήγε στον κοσμηματοπώλη. Εκείνος εξέτασε το δαχτυλίδι με μεγεθυντικό φακό για αρκετή ώρα, και στη συνέχεια το ζύγισε με ζυγαριά. Τελικά γύρισε προς τον νέο και του είπε:

’Πες στον Δάσκαλό σου ότι δε μπορώ να του δώσω παραπάνω από 58 χρυσά νομίσματα τώρα. Αλλά αν μου δώσει λίγο χρόνο, θα το αγοράσω για 70 χρυσά.’

’70 χρυσά νομίσματα;’ αναφώνησε ο νέος. Γέλασε, ευχαρίστησε τον κοσμηματοπώλη και έτρεξε με το άλογο πίσω στον σοφό. Όταν ο σοφός άκουσε την ιστορία από τον νέο, του είπε: ’Θυμήσου αγόρι μου, είσαι σαν αυτό το δαχτυλίδι. Πολύτιμος και μοναδικός! Και μόνο ένας πραγματικός ειδικός μπορεί να εκτιμήσει την αληθινή σου αξία. Γιατί λοιπόν σπαταλάς το χρόνο σου να περιφέρεσαι στην αγορά και λαμβάνεις υπόψιν τη γνώμη του κάθε ανόητου;’